چکیده :در حال حاضر، در کنار همه بدرفتاری ها و اعمال غیرانسانی در بازداشتگاه ها، زندان انفرادی رنج مضاعفی است که گاه و بی گاه بی هیچ دلیلی، بر زندانیان تحمیل می شود. بازجوها از زندان انفرادی به عنوان اهرمی برای فشار بر زندانیان استفاده می کنند و خودسرانه زندانیان سیاسی را به انفرادی می فرستند. زندان انفرادی در تعریف خود نوعی از شکنجه سفید است. شکنجه ای که مغایر با قانون اساسی و کنوانسیون حقوق بشر است....
کلمه- گروه خبر: با گذشت سالها از فرمان رهبری برای محاسبه یک روز انفرادی معادل ده روز حبس، امروز عضو سابق کمیسیون قضایی گفته است: با توجه به آثار منفی زندان انفرادی بر سلامت جسم و روح محکومان، عدالت قضایی احتساب یک روز انفرادی معادل ۱۰ روز حبس عادی را طلب می کند.
پیش از این نیز ناطق نوری، رییس دفتر بازرسی رهبری در پرونده پالیزدار پیگیر محاسبه هر روز انفرادی معادل ۱۰ روز دوره زندان بود.
این در حالی است که تاکنون بارها از محسنی اژه ای در خصوص عدم احتساب حبس انفرادی پرسش شده، ولی او پاسخی به این سوال نداده است.
فرهاد تجری با اشاره به سختی های حبس انفرادی افزوده است: با توجه به اینکه حبس انفرادی نوعی مجازات شدید است و تحمل کیفر در انفرادی برای متهم مجازات سخت تلقی می شود، عدالت قضایی و اجتماعی طلب می کند تا مسئولان قضایی در رابطه با این موضوع نگاه دیگری داشته باشند.
وی افزود: تحمل کیفر در زندان انفرادی سبب می شود تا متهم علاوه بر سلب آزادی مجازات مضاعفی را تحمل کند، به همین جهت تفاوت در محاسبه مجازات ضروری است مگر اینکه در جرائم مهم و یا به دلیل پیچیده بودن موضوع مقام قضایی حکم به انفرادی دهد.
عضو سابق کمیسیون قضایی در ادامه با اشاره به آثار منفی زندان انفرادی بر سلامت جسم و روح محکومان به فارس گفته است: مسئولان قضایی باید با رویکردی عادلانه این موضوع را بررسی کنند و با در نظر گرفتن تمامی شرایط پیشنهاد خود را مطرح کرده و به مجلس ارائه دهند.
وی توضیح نداده است به رغم دستور صریح رهبری مبنی بر محاسبه هر روز انفرادی برابر ده روز حبس، چرا تاکنون هیچ اقدام عملی در این خصوص صورت نگرفته است.
در حال حاضر، در کنار همه بدرفتاری ها و اعمال غیرانسانی در بازداشتگاه ها، زندان انفرادی رنج مضاعفی است که گاه و بی گاه بی هیچ دلیلی، بر زندانیان تحمیل می شود. بازجوها از زندان انفرادی به عنوان اهرمی برای فشار بر زندانیان استفاده می کنند و خودسرانه زندانیان سیاسی را به انفرادی می فرستند.
زندان انفرادی در تعریف خود نوعی از شکنجه سفید است. شکنجه ای که مغایر با قانون اساسی و کنوانسیون حقوق بشر است.
در زندان انفرادی که مبتنی بر محرومیت فرد از محرک های و داده های بیرونی است، سعی می شود فرد را دچار مشکلات شدید روحی و جسمی کنند. در این شیوه که برای تسلیم کردن فرد صورت می گیرد، با کنترل محرک های حسی از قبیل نور و صدا تلاش می شود تا زندانی را دچار فلج ذهنی و روحی کنند. به گونه ای که برای انجام هر عملی آماده شود.
رهبری که سابقه بازداشت و تبعید و انفرادی را در پرونده مبارزات سیاسی خود در زمان شاه دارد، به سختی زندان و آن هم زندان انفرادی آگاه است و از این رو چنین پیشنهادی را مطرح کرده بود.
وی که در سال ۱۳۴۲ در زندان قزل قلعه دو ماه در حبس انفرادی بود، می گوید این مدت برایش قابل قیاس با سایر سال های زمان حبسش نیست. وقتی رهبری می گوید “سختی‌هایی که در این بازداشت تحمل می‌کرد، فقط برای آنان که آن شرایط را دیده‌اند، قابل فهم است” اشاره به درد بزرگتری دارد که شایسته است مسئولان قضایی کشور حداقل برای اینکه اندکی از این فضای بسته و بحران پیچیده بکاهند، راهکاری سریع بیابند تا شاید بتوانند آنان را که علاوه بر رنج “حبس های غیرقانونی”، رنج “انفرادی” را نیز تحمل کرده اند، التیامی دهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر