چکیده :پرداخت سالانه 2.7 میلیارد دلار ارز دارویی برای دولت رقمی نیست و دولت باید این اعتبار را برای بیماران کنار بگذارد و به موقع تخصیص دهند زیرا حتی اگر یک ماه دارو کمبود داشته باشد اگر ماه بعد 10 برابر هم ارز دارو بدهند جبران نمی‌شود زیرا تعدادی از بیماران در همان یک ماه...
کلمه- گروه اجتماعی: مشکلات تامین دارو به بحرانی ترین مرحله رسیده است. با این وجود از تامین ارز دولتی خبری نیست. قیمت داروی سرطان برای بیماری که باید ۴ بار در ماه تزریق کند، ماهانه ۱۶ میلیون تومان هزینه دارد. قیمت برخی داروهای ام اس هم به هر دارو ۱۱میلیون تومان رسیده است.
به گزارش کلمه، این افزایش قیمت دارو در شرایطی است که مسوولان دولتی در تلاش برای مرتبط خواندن بحران دارو با تحریم ها هستند، با این حال رییس انجمن اقتصاد دارو ایران می گوید: از نظر دارو واقعاً تحریم نیستیم و شرکتهای بزرگ دارویی دنیا تمایلی برای نفروختن دارو به ایران ندارند و حاضرند همکاری کنند به شرط اینکه پول داروهایشان را به موقع دریافت کنند.
مهدی محمدزاده با انتقاد از دولت در تخصیص ارز مورد نیاز دارو افزوده است: پرداخت سالانه ۲٫۷ میلیارد دلار ارز دارویی برای دولت رقمی نیست و دولت باید این اعتبار را برای بیماران کنار بگذارد و به موقع تخصیص دهند زیرا حتی اگر یک ماه دارو کمبود داشته باشد اگر ماه بعد ۱۰ برابر هم ارز دارو بدهند جبران نمی‌شود زیرا تعدادی از بیماران در همان یک ماه می‌میرند.
این تازه ترین انتقاد به دولت و در راس آن محمود احمدی نژاد است که منکر مشکلات ارزی در تامین داروی کشور شده و زیربار بحرانی که حوزه بهداشت و درمان کشور را گرفته نمی روند.
هفته گذشته نیز دولت عضو کمیسیون بهداشت از تشکیل کمیته‌ای متشکل از تولیدکنندگان دارو، وزارت بهداشت، کمیسیون بهداشت و بانک مرکزی برای بررسی مشکلات ارزی دارو خبر داد که هنوز از جلسات و نتایج آن گزارشی منتشر نشده است.
رئیس انجمن اقتصاد دارو ایران گفته است: یک بیمار مبتلا به دیابت به انسولین نیاز دارد و اگر انسولین در بازار نباشد بیمار می‌میرد، شوخی ندارد و این وظیفه حاکمیت است که در این زمینه احساس مسئولیت کند و وظیفه خود را انجام دهد.
محمدزاده که با خبرگزاری فارس گفت و گو می کرد، افزود: ایرادی که هم اکنون به سیستم دارویی کشور وارد است این است که یا ارز مرجع دارویی را کم اختصاص می‌دهند یا دیر اختصاص می‌دهند. دارو با کالاهای دیگر فرق می‌کند چون جایگزین ندارد اگر یک ماه یک ماده غذایی وارد نشود و در کشور نباشد مردم شکم خود را با یک غذای دیگر سیر می‌کنند و اتفاقی نمی‌افتد.
پیش از این برخی نمایندگان مجلس و مدیران معزول شده وزارت بهداشت اعلام کرده بودند که ارز اختصاص یافته از سوی بانک مرکزی به جای واردات دارو صرف واردات کالاهای لوکس، زین اسب، غذای سگ و… شده است.
محمدزاده تاکید کرده اگر ارز مرجع دارویی را که عمدتاً برای واردات مواد اولیه و واردات داروهای گرانقیمت ضد سرطان و صد بیمارهای خاص هزینه می‌شود ندهیم. به محض اینکه ۱۰ روز کمبود ایجاد شود، سر و صدای آن بلند می‌شود.
وی ادامه داد: وقتی دارو گران می‌شود و اختلاف بین ارز مرجع و ارز آزاد زیاد است، اگر فردی دارویی را از خارج وارد کند باید قیمت دارو را بین ۳ تا ۴ برابر قیمت قبلی در بازار بفروشد. به عنوان مثال داروی ضد سرطان هرسپتین یک آمپول و دوز ۱۵۰ میلی گرمی آن اگر با ارز مرجع وارد شود، قیمتش یک میلیون تومان است و در شرایط فعلی که برخی این دارو را با ارز آزاد وارد می‌کنند، با قیمت ۳٫۵ تا ۴ میلیون تومان به فروش می‌رسد.
شهریاری، ر ئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس هم اخیرا بار دیگر از کمبود اعتبارات به عنوان یکی از مشکلات بزرگ حوزه سلامت نام برد و گفت: متاسفانه هنوز وعده های دولت برای تامین اعتبارات ارز دارویی محقق نشده است.
رئیس انجمن اقتصاد داروی ایران می گوید: ۴ درصد داروی وارداتی کشور نیز اگر با ارز مرجع انجام شود در زمانی که دلار ۹۰۰ تومان بود و تحریم نبودیم. سالانه به حدود یک میلیارد تومان ارز نیاز داشت و اکنون نیز سالانه باید حداقل یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار ارز مرجع برای واردات این داروها اختصاص پیدا کند و برای واردات مواد اولیه هم سالانه به ۱٫۵ میلیارد دلار ارز نیاز است و بنابراین کل سیستم دارویی کشور سالانه ۲٫۷ میلیارد دلار ارز مرجع نیاز دارد تا بیماران با کمبود دارو مواجه نشوند.
به گفته عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بیمار سرطانی باید ماهانه ۴ بار آن هم به مدت ۶ ماه این دارو را تزریق کند و به این ترتیب باید ماهانه حدود ۱۶ میلیون تومان برای این دارو هزینه کند و قطعاً هزینه‌های درمانی دیگری دارد و تا ۲۰ میلیون تومان باید در ماه باید برای درمانش هزینه کند.
وی ادامه داد: هزینه یک داروی ام اس مانند آونکس و تایسبری نیز بین ۱۰ تا ۱۱ میلیون تومان شده است واقعاً پرداخت این هزینه‌ها در توان بیماران نیست. دولت باید این داروها را با ارز مرجع و تازه آن را هم با یارانه و قیمت حمایت شده در اختیار بیماران قرار دهد زیرا اکثر بیماران حتی توان پرداخت این داروها را با نرخ مرجع نیز ندارند.
وی گفت: معنای عدالت در سلامت همین است که دارو به موقع و با قیمت مناسب در اختیار بیماران قرار گیرد. اگر پزشک تجویز کند که بیمار باید فلان داروی خارجی را تجویز کند نمی‌توان گفت که چون ارز نداریم حتماً باید داروی ایرانی مصرف شود.
طبق گزارش محمدحسین طریقت٬ سرپرست وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مردم حدود ۶۰ درصد هزینه‌های دارو و درمان را شخصا پرداخت می‌کنند، و دیگر «قادر» به تامین این هزینه‌ها نیستند.
به گفته او، «سال قبل ۴۰ هزار میلیارد تومان در بخش دارو و درمان در کشور هزینه شد که ۲۵ هزار میلیارد تومان آن را مردم پرداخت کردند.»
وی هزینه‌های درمانی در ایران را «بسیار سرسام آور و زیاد» اعلام کرده و افزود: «این هزینه‌ها با مشکلات مالی که در شرایط کنونی اقتصادی با آن مواجه هستیم٬ دیگر از سوی مردم قادر به تامین نیستند.»
رئیس انجمن اقتصاد داروی ایران افزوده است: مقوله دارو در کشور یک حساسیت ویژه دارد و در تمام جوامع از جمله ایران دارو یکی از کالاهای پر مصرف، اساسی و استراتژیک است. اگر چه ۹۶ درصد داروهای مصرفی مردم در داخل تولید می‌شود اما حدود ۵۰ درصد مواد اولیه دارویی صنعت داروی کشور از خارج وارد می‌شود.
وی ادامه داد: واردات مواد اولیه دارویی به معنای ناتوانی صنعت داروی کشور نیست بلکه در کشورهای پیشرفته و حتی آمریکا و اروپا نیز وضعیت در مورد واردات مواد اولیه دارویی به همین شکل است، تولید همه مواد اولیه دارویی مقرون به صرفه نیست.
کاهش ۵۰ درصدی بودجه بیماری‌های صعب‌العلاج در وزارت بهداشت٬ مرگ بیماران کلیوی به دلیل ناتوانی در تهیه دارو٬ استفاده از داروهای بیهوشی از رده خارج شده در بیمارستان‌ها، افزایش ۳۰۰ درصدی قیمت تجهیزات پزشکی، اعلام هشدار بیمارستانهای خصوصی و تعطیلی نسبت به تعطیلی و ورشکستگی، پایان ذخایر دارویی کشور و رشد لجام گسیخته قیمت ها، و کمبود و نایاب شدن برخی از داروها بخش کوچکی از اخبار تلخ در حوزه بهداشت و درمان است که دولت عدالت محور نیم نگاهی به آن ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر